Pawie – kolorowe ptaki ozdobne

Coraz częściej spotykanymi ptakami w naszych ogrodach i przydomowych hodowlach, są pawie. Ich piękno, w połączeniu z niezbyt wygórowanymi wymaganiami sprawiają, że pawie cieszą się rosnącą popularnością, stanowią wspaniałą dekorację naszych domostw. Zamierzasz hodować pawie? Chcesz wiedzieć, o czym muszą pamiętać hodowcy tych pięknych ptaków? A może interesują cię ciekawostki, takie jak pawi ogon? Zapraszamy do lektury naszego artykułu, w którym znajdziesz odpowiedzi na wszystkie nurtujące cię pytania!

Ptaki pawie – opis

To ptaki ozdobne o prawdziwie imponującym wyglądzie. Nie tylko ich charakterystyczny ogon sprawia, że pawie znajdują uznanie w oczach wszystkich tych, którzy cenią sobie estetyczne wrażenia. Również ich niebieskie upierzenie (najczęściej hoduje się pawie indyjskie, mające właśnie taką barwę), oraz szlachetna sylwetka, wzbudzają zachwyt. Peafowl są pełnymi uroku towarzyszami, które doskonale czują się pośród innego ptactwa domowego. Jeśli poszukujesz ptactwa ozdobnego, które nie ma wielkich wymagań, postaw na pawie.

Gatunki tych ptaków to:

paw indyjski

– najpopularniejszy na całym świecie gatunek pawia ozdobnego. Ptak ten osiąga ponad 2 metry długości ciała, łącznie z ogonem. Ogon pawia indyjskiego to aż 60% całej długości ciała.

Pawie indyjskie posiadają niebieskie ubarwienie na głowie, szyi, piersi i brzuchu. Głowa pawia indyjskiego przyozdobiona jest specjalnym czubem, tworzącym koronę. Grzbiet pawi indyjskich ma barwę zieloną. Samica pawia indyjskiego nie posiada trenu, dorasta średnio do 1 metra, a jej ciało jest brązowe z wierzchu i jasne od spodu.

paw złoty

, zwany także pawiem zielonym, to bardzo bliski krewny pawia indyjskiego. Wyróżnia go jednak kolor upierzenia, który u samców i samic jest zielony i posiada intensywny, złoty połysk.

Podobnie jak paw indyjski, również jego kuzyn posiada czub z piór na głowie. Pawie te mają niebieskawe skrzydła, które także lśnią dzięki metalicznemu połyskowi. Na ogon pawia złotego składa się ok. 200 piór. Paw złoty jest większym ptakiem od pawia indyjskiego, jego długość ciała może dochodzić nawet do 2,5 metra.

paw kongijski

– jedyny z pawi, pozbawiony charakterystycznego ogona. Pawie kongijskie zamieszkują tropikalne lasy na terenie Demokratycznej Republiki Konga. Gatunek odkryto dopiero w latach 30. ubiegłego stulecia.

Umaszczenie pawi kongijskich ma barwę zielononiebieską. Podobnie jak u innych gatunków, również paw kongijski posiada metaliczny połysk który nadaje mu jeszcze bardziej efektownego wyglądu. Pawie kongijskie łączą się w pary i charakteryzują niezwykłą wiernością, trwając w związkach cale życie. Samica składa jaja w spróchniałych pniach, a po ok. 28 dniach wykluwają się młode.

paw szmaragdowy

– jest stanowi krzyżówkę pawia indyjskiego z pawiem złotym.

Pawie pióra i ogon

Jak nietrudno się domyślić, najbardziej charakterystyczną cechą pawia jest jego ogon. Oprócz tego, że stanowi on niemal 2/3 długości ciała pawia i pięknie prezentuje się na wybiegu, spełnia także inne, znacznie istotniejsze funkcje.

Zastanawialiście się kiedykolwiek po co i kiedy pawie rozkładają ogon?

Otóż, jest to część pawich zalotów. Samiec prezentuje swój ogon przed samicą w trakcie tańca godowego. Samica wybiera tego samca, który urzeknie ją najpiękniejszym i najpotężniejszym ogonem. Jednak nie tylko rozmiar ma tutaj znaczenie! Równie istotne jest to, jak prezentują się pióra w trakcie tańca godowego. W licznych stadach, samce są w stanie zauroczyć swoim dużym i pięknym ogonem znacznie więcej niż jedną samicę, tworząc swego rodzaju „harem”.

Pawie jak hodować?

Pawie w hodowli nie mają znacznie większych wymagań niż pozostałe gatunki ptactwa ozdobnego. Bardzo dobrze czują się pomiędzy innymi gatunkami drobiu, zazwyczaj nie prowokują konfliktów i nie przejawiają agresywnych zachowań. Wyjątkiem mogą być samce hodowane samotnie. Właśnie dlatego, doświadczeni hodowcy pawi zwracają uwagę na fakt, że decydując się na hodowlę pawi, najlepiej od razu sprawić sobie parę lub dokupić samcowi towarzyszkę.

Problemem w hodowli ptaków Pavo może być fakt, że są to ptaki, które lubią urządzać sobie wycieczki. Standardowej wielkości ogrodzenia nie robią na nich większego wrażenia,więc jeśli zamierzamy hodować pawie, powinniśmy sprawić osobie nieco wyższy płot. Pozwoli on nam mieć pewność, że pawie pióra i skrzydła nie poniosą naszych pupili wprost za ogrodzenie. Pawie, podobnie jak inne gatunki ptactwa domowego potrzebują schronienia przed deszczem, wiatrem, zimnem i innymi niedogodnościami. Zazwyczaj, stosuje się specjalne woliery, czyli pomieszczenia dedykowane pawiom. Woliera nie powinna być zbyt ciasna, pamiętajmy, że ptaki wraz z ogonem, powinny mieć możliwość swobodnego obrotu wokół własnej osi. Minimalna szerokość takiego pomieszczenia powinna więc wynosić 2,5 metra. Ptak najbardziej komfortowo czuje się, mając możliwość swobodnego spaceru po ogrodzie lub wybiegu, jednak również nocą, pawie powinny mieć komfortowe warunki. Na rynku znajdziemy gotowe woliery dla pawi, jednak bez trudu możemy wykonać schronienie dla naszych ptaków samodzielnie, wykorzystując do tego dostępne w sklepach budowlanych płyty, siatki oraz inne elementy. Zdarza się, że pawie, mimo stworzenia im komfortowych warunków, nie chcą wejść do woliery lub kurnika. Warto sprawdzić, czy nie jest tam zbyt ciemno. Ptaki lubią światło, warto więc zadbać o rozwiązanie takie jak świetlik w dachu, który rozjaśni pomieszczenie od wewnątrz.

Choroby pawi

Niestety, ptaki te są podatne na wiele chorób. Niektóre z nich atakują także inne gatunki drobiu, inne – są charakterystyczne dla pawich organizmów. Osłabiona odporność, problemy z poruszaniem się, intensywny katar, kłopoty z oddychaniem Te i wiele innych objawów mogą świadczyć o rozwoju którejś z infekcji. Pawie atakowane są przez takie dolegliwości, jak:
• rzęsistkowica,
• sygnamoza,
• mykoplazmoza,
• robaczyca jelitowa.

Jeśli nasz paw zachowuje się dziwnie, ma widoczne problemy z podstawowymi czynnościami życiowymi, należy niezwłocznie zasięgnąć porady specjalisty. Wszelkie leki należy podawać pawiom pod kontrolą weterynarza.

Powiązane wpisy:

Kury silki (jedwabiste) Kury cochin