Kury silki (jedwabiste)

Tradycja hodowli drobiu ozdobnego sięga setek lat wstecz i swoją historią nawiązuje do czasów wielkich odkryć geograficznych. W Europie jej ojcami są marynarze, którzy po raz pierwszy zobaczyli kury ozdobne w Chinach. W swoich opowiadaniach przekonywali, że na Dalekim Wschodzie widzieli niezwykłe ptactwo, będące jakoby połączeniem kury z kotem. Ptaki te posiadały niezwykle puszyste i delikatne upierzenie i były znacznie mniejsze od tradycyjnych kur niosek. Kury silki, bo tak tradycyjnie nazywa się kury ozdobne, zaczęły na statkach docierać do Europy. Tak rozpoczęła się hodowla drobiu ozdobnego. Zapraszamy do zapoznania się z naszym poradnikiem, z którego dowiecie się, jak hodować kury ozdobne silki i jakie wymagania mają te ptaki.

Już sama nazwa wskazuje na fakt, że mamy do czynienia z ptactwem absolutnie wyjątkowym. Kury jedwabiste, bo tak nazywa się silki, biorą swój przydomek od niesamowicie gładkiego i miękkiego upierzenia, w dotyku przypominającego jedwab. Jednak nie tylko to sprawia, że hodowla kurek ozdobnych spopularyzowała się na świecie tak bardzo. Ich właściciele uwielbiają ich niezwykle spokojny i przyjazny charakter, który sprawia, że kury te zachowują się podobnie jak zwierzęta domowe: psy lub koty. Uwielbiają być głaskane, jedzą z ręki i odwdzięczają się za opiekę wielką miłością.

Charakterystyka rasy

Kury ozdobne silki charakteryzują niezbyt imponującą wydajnością, jeśli chodzi o znoszenie jaj. Przeciętna nieśność kur silky to ok. 100 jaj rocznie, w odstępcach 2-3 dniowych. To oczywiście o wiele mniej, niż typowe gatunki kur niosek, które znoszą nawet do 250 jaj rocznie. Dla hodowców kur ozdobnych nie jest to jednak problemem, gdyż głównym celem hodowli jest wszak wylęg młodych piskląt i powiększenie stada. Warto jednak dodać, że jaja kur ozdobnych nie ustępują w smaku jajkom od tradycyjnych kur niosek, posiadają też podobne wartości odżywcze. Jednak wykorzystanie jaj do celów konsumpcyjnych zdarza się niezwykle rzadko. W dalszej części tekstu dowiecie się jak przebiega wylęg kury silki i jakie warunki trzeba zapewnić jajom w trakcie wysiadywania.

Kura ozdobna posiada dość krótki tułów, który jest jednocześnie szeroki. Grzbiet kury jest wklęsły, do nadaje jej charakterystycznego kształtu. Ptaki te posiadają grubą i raczej krótką szyję. Podobnie krótkie są ich skrzydła, które przylegają do ciała. Kury silki są nielotami, dlatego nie ma obaw o to, że pewnego dnia, na skutek złych zabezpieczeń, ptactwo wyfrunie z podwórka. Dodatkowy. plusem tej sytuacji jest fakt, że kury ozdobne nie potrzebują wysokich ogrodzeń. Ich hodowla nie pociąga więc za sobą kosztów związanych z przygotowaniem zagrody. Dorosła kura ozdobna waży ok. 800 gramów, jest więc przeciętnie 2 razy lżejsza od kur niosek i kilka razy lżejsza od kur mięsnych. Kogut może osiągnąć wagę 1 kg.

Co jedzą kury silki?

Wiele pytań rodzi zawsze kwestia żywienia kur ozdobnych. O ile w przypadku niosek i kur hodowanych na mięso sprawa jest jasna, o tyle kury silki mają bardziej wypośrodkowane wymagania pokarmowe. Pasza dla niosek i dla brojlerów charakteryzuje się odrębnymi właściwościami, wpływając na pożądane walory obu grup. Z klei paszą dla kur ozdobnych, powinna łączyć w sobie właściwości obu pasz. Z uwagi na fakt, że hodowane są one dla celów estetycznych, niezbędnym składnikiem paszy dla kur jedwabistych powinny być:

• białko,
• węglowodany,
• witaminy,
• wapń,
• inne składniki mineralne.

Szczególnie istotne jest dostarczenie węglowodanów, będących dla kur głównym źródłem energii. Powszechną praktyką stosowaną przez hodowców drobiu, jest podawania kurom pokruszonych skorupek jaj. Jest to sposób na dostarczenie wapnia, jednak nie warto go praktykować. Obserwacje pokazują, że kury otrzymujące do jedzenia pokruszone skorupy, wykazują skłonność do rozdziobywania jaj. Skorupy można z powodzeniem zastąpić np. pokruszonymi muszlami małży.

Warto pamiętać, aby nie przekarmić kur ozdobnych. Z uwagi na ich delikatną budowę ciała i niewielkie rozmiary, ich zapotrzebowanie żywieniowe jest mniejsze niż u niosek czy kur mięsnych. Precyzuje się, że dzienne zapotrzebowanie kury silki na paszę wynosi 60 gramów, a na wodę – 120 litrów.

Kury silki – wylęg

W trosce o rozwój i zwiększenie liczebności stada, hodowcy starają się zapewnić optymalne warunki do wylęgu i późniejszej opieki nad pisklętami. Większość jaj zbierana jest więc celem wysiadywania. Najlepszy okres na zbieranie jaj do rozrodu przypada na czas między lutym, a kwietniem. W tym okresie, kury znoszą jaja z największą intensywnością. Istnieją 2 podstawowe metody wylęgu kur ozdobnych:
• wylęg naturalny(wysiadywanie przez kurę)
• wylęg sztuczny (w inkubatorach).

Ze względu na wysokie koszty, często nieopłacalne w mniejszych gospodarstwach, wylęg w inkubatorze jest stosowany niezwykle rzadko. Większość hodowców stawia na naturalne metody wylęgu, tworząc kwokom gniazda w miejscach oddalonych od przebywania stada. W 7 i 17 dniu wysiadywania należy prześwietlić jaja lampą, w celu sprawdzenia czy wewnątrz rozwija się zarodek. Jaja, które nie są zapłodnione należy zabrać. Pisklęta wylęgają się średnio po 21 dniach.
Identyczny jest czas wyklucia piskląt przy wylęgu sztucznym. Inkubator pozwala na jednorazowy wylęg większej ilości piskląt, jednak trzeba zapewnić jajom optymalną temperaturę i regularnie obracać je, by lampy nie wysuszyły zarodków.

Niezależnie od tego, czy pisklęta wyklują się w sposób naturalny czy sztuczny. Po urodzeniu należy odsunąć je od stada na ok. 2 miesiące. W tym czasie wykazują one duże zapotrzebowanie na ciepło, obowiązkowe jest więc zapalanie lamp. Małe kury silki wprowadzamy na wybieg ostrożnie i powoli, najpierw w ciepłe i suche dni, potem stopniowo integrujemy je ze stadem. Hodowla kur jedwabistych nie jest przesadnie skomplikowana, a ich nietuzinkowy wygląd i bardzo przyjazny charakter sprawiają, że są one ulubieńcami całej rodziny.

Powiązane wpisy:

Kury cochin Kury nioski Pawie – kolorowe ptaki ozdobne Kura domowa