Biegus indyjski

Obecnie modna jest agroturystyka i przy tej okazji hodowla nietypowych gatunków zwierząt, w tym ptaków. Wśród drobiu hodowlanego jest pod tym kątem naprawdę duży wybór. Można na przykład kupić kury, kaczki, indyki, gęsi, perliczki, czy nawet pawie. W obrębie każdego gatunku jest dodatkowo wiele bardzo interesujących ras.

Chcesz kupić nowe ptaki do swojej hodowli? Konieczne przeczytaj i poznaj kaczkę biegus indyjski (Anas platyrhynchos domesticus) o bardzo ciekawym wyglądzie. Zobacz również czy są jadalne, ile kosztują oraz czy można je kupić?

Biegus indyjski kaczka o najdziwniejszym wyglądzie!

Biegus indyjski (Anas platyrhynchos domesticus) to rasa kaczek, której przodkiem jest kaczka krzyżówka (Anas platyrhynchos). Podobnie jak najpopularniejsza w hodowli kaczka pekińska, ma tego samego przodka odnośnie udomowienia. Rasa biegus indyjski wywodzi się przy tym z Azji Południowo-Wschodniej. Istnieje przy tym jeszcze 8 do 10 pododmian biegusa.

W ich obrębie wyhodowano natomiast odmienne szczepy wystawowe i użytkowe, różniące się głównie nieśnością. Biegusy zalicza się do typu hodowlanego tzw. „kaczek lekkich”, które nie osiągają zbyt dużej masy ciała. Biegusy wyróżniają się ponadto niesamowicie dziwnie spionizowaną postawą ciała. Wyglądają przez to jak pingwiny. Dość szybko też biegają.

Jest to dość niesamowite u zwykle powolnych i niezdarnych na lądzie innych ras i gatunków kaczek. Biegusy pierwotne odkryto na indonezyjskich wyspach Lombok, Bali i Jawie. Użytkowano je tam jako nioski i na mięso. Kaczki te nie tylko mają pionową postawę, ale też nie latają i rzadko zakładają gniazda.

Nie lubią też wysiadywać jaj, które zwykle składają byle gdzie i porzucają. Ich hodowcy muszą więc pilnować ich w trakcie nieśności, zapobiegając gubieniu jaj i zjadaniu ich przez inne zwierzęta. Konieczne przeczytaj i poznaj kaczkę biegus indyjski (Anas platyrhynchos domesticus) o bardzo ciekawym wyglądzie. Zobacz również czy są jadalne, ile kosztują oraz czy można je kupić?

Biegus indyjski historia rasy.

Pochodzenie tych kaczek z terenu Indii nie zostało co prawda jednoznacznie dowiedzione naukowo, ale nikt tego nie kwestionuje. Biegusy zostały opisane po raz pierwszy w 1851 r., jako ptactwo hodowlane na Półwyspie Malajskim i wyspie Lombok. Tereny te były ówcześnie koloniami brytyjskimi na archipelagu Indii Wschodnich.

Wiadomo jednak, że kaczki te istniały tam już o wiele wcześniej, prawdopodobnie od co najmniej 500 lat. Do Europy biegusy przywieziono natomiast przed XVII w. Dowodem ich obecności w Europie są ich wizerunki na siedemnastowiecznych obrazach malarzy holenderskich. Podobne ubarwienie piór jak u biegusów, mają też niektóre inne stare rasy europejskich kaczek hodowlanych.

Kaczki biegusy dość szybko stały się popularnym nowym ptactwem hodowlanym nie tylko w Europie, ale również Ameryce. Stało się to już pod koniec XIX w., zyskując użytkowość, jako odmiana nieśna. Można o nich przeczytać między innymi w broszurce zatytułowanej „The India Runner: its History and Description”.

W latach 1885-1890 publikował ją Brytyjczyk John Donald z Wigton. W 1895 r. kaczki te opisała również gazeta „The Feathered World” pod tytułem „The Indian Runner Duck”. Znalazła się tam również wzmianka o historii ich importu do Anglii jakieś 50. lat wcześniej.

Biegus indyjski na ile to popularna rasa kaczek?

Kaczka biegus indyjski jest znana nie tylko z pionowej postawy ciała, ale też z dużej nieśności. Ma bowiem wysoką produkcję jaj, a dodatkowo też sporą różnorodność genów kolorystycznych piór. Na wspomnianych XVII-wiecznych obrazach holenderskich można zobaczyć te kolorowe kaczki. Nazywano je też wtedy „Penguin Ducks” oraz „Baly Soldiers”. Niejaki Harrison Weir’s w „Our Poultry” (1902 r.) opisał je, jako kaczki podobne do pingwinów.

Swoich spostrzeżeń na ich temat dokonał na podstawie obserwacji w ogrodach zoologicznych. Kaczki te były też w celach hodowlanych importowane do Anglii przez 13. hrabiego Derby. Słynny Karol Darwin opisuje je z kolei w 1868 r., jako kaczki o wydłużonych kościach udowych i śródstopiu. W 1923 r. zaimportowano całkowicie płowe i całkowicie białe biegusy wraz z odmianami srokatymi (płowo-białymi i szaro-białymi).

Bardzo dobre biegusy sprowadził też Joseph Walton w latach 1908-1909. Były to najbardziej udane jakościowo, świeże linie odmianowe. Walton sprowadził te biegusy z Lombok i Jawy, bardzo pozytywnie rewolucjonizując ówczesne brytyjskie stada hodowlane. Niestety z początku bowiem niewłaściwie zmieszano je z lokalnymi rasami kaczek.

Dalsze importy świeżych linii dla doskonalenia rasy biegus robiły też panie Chisholm i Davidson w 1924 i 1926 r.

Biegus indyjski wygląd, wielkość i temperament.

Kaczka Biegus indyjski ma smukły i wydłużony tułów. Wygląda niczym pionowa butelka z wydłużoną szyjką. Postawa jest jak już wspomniano, mocno spionizowana jak u pingwinów, co wygląda niesamowicie w porównaniu z innymi kaczkami. Biegusy mają też krótkie i szeroko rozstawione nogi oraz tylko szczątkowe i przez to nielotne skrzydła. Ich dziób jest blaszkowaty jak u innych kaczek, ale jednocześnie nieproporcjonalnie długi w stosunku do wielkości głowy i ciała.

Biegusy to nieloty, więc można swobodnie utrzymywać na otwartych wybiegach, bez konieczności przycinania piór czy amputacji skrzydeł. Ogrodzenia muszą być jednak dość wysokie, bo kaczki te nie tylko dobrze biegają, ale też przeskakują niższe ogrodzenia. Są też ogólnie bardzo ruchliwe i żywotne.

Ponadto, jak wszystkie inne kaczki, uwielbiają pływanie nawet w małych oczkach wodnych. W porównaniu z innymi kaczkami, o wiele szybciej się jednak opierzają. Jest to bardzo dobra cecha, gdyż poprawia nieśność i przyspiesza dojrzałość płciową. Średnia masa ciała dorosłych kaczorów biegusów to 1,7-2 kg, a kaczek 1,5-1,7 kg. Z kolei długość ciała kaczorów wynosi 75 cm, a kaczek 50 cm. Nie są to więc kaczki duże i masywne mięsne.

Ich przeznaczenie to głównie użytkowość nieśna, choć tuszki mają jak najbardziej jadalne i smaczne. Tuszki biegusów indyjskich są też małe, ale mało otłuszczone, w porównaniu z resztą kaczek hodowlanych. Badania wykazują ponadto, że biegusy są też dość obficie umięśnione, jak na nieśne rasy kaczek.

Mutacje barwne upierzenia.

Kaczki biegusy do kształtowania ras kaczek wniosły ładne i niespotykane mutacje kolorystyczne w upierzeniu. Obejmowały one ograniczone geny ich przodka krzyżówki. Chodzi o barwę czarną i jasną, arlekinową, rozcieńczenia niebieskie i brązowe oraz srokatości. Najkorzystniejsze rozprzestrzenianie się nowych odmian kolorystycznych u ras hodowlanych, wnosi dolew genów kaczek orientalnych.

Bardzo ważne okazały się badania naukowe. Umożliwiły bowiem odkrycie wpływu genotypów kaczek na powstawanie konkretnych mutacji barwnych i tworzenie dzięki temu nowych odmian kolorystycznych.

Biegus indyjski (Anas platyrhynchos domesticus) – zdrowie i żywienie.

Rasa kaczek biegus indyjski jest ogólnie zdrowa i odporna na niesprzyjające warunki atmosferyczne. Jest też stosunkowo łatwa w hodowli, charakteryzuje się dużą żernością i małą wybrednością. Kaczki te należy żywić paszą gotową z dostępem do wybiegu z pastwiskiem.

Mogą wtedy pojeść zielonki oraz owady, ślimaki, dżdżownice i inne napotkane bezkręgowce. W zbiornikach wodnych pasą się też rzęsą i inną roślinnością wodną. Najlepiej się wtedy chowają, są zdrowe i bardzo produktywne.

Użytkowość nieśna kaczek biegus.

Jak już wspomnieliśmy, rasa kaczek biegus indyjski niechętnie wysiaduje jaja, mimo, iż jest typu nieśnego. Nawet w chowie ekstensywnym trzeba się jednak nad tym napracować. Kaczki te niechętnie też budują gniazda i uczestniczą w odchowie piskląt. Niestety biegusy mają bowiem przytłumiony instynkt macierzyński.

W hodowli z wolnym wybiegiem niosą się gdzie popadnie i porzucają lub gubią jaja. Niekiedy nawet świadomie ukrywają je, zakopując pod ściółkę. Łatwo je potem rozdeptać i zjadają je inne zwierzęta. Okres nieśności trwa u biegusów 52 tygodnie. Jako kaczki nieśne, składają w jednym sezonie 270-280 jaj o masie 65-80 g każde.

Jaja te cechuje też mocna skorupka i różne ubarwienie. Kaczki jasno upierzone maja jaja białe lub żółtawe, a ptaki ciemne składają jaja szarozielone lub niebieskozielone. Inkubowane jaja mają wysoką wylęgowość, a pisklęta łatwo się odchowują (niska śmiertelność) i dojrzewają płciowo po 140 dniach.

Warunki utrzymania i koszt zakupu kaczek biegusów.

Biegusy indyjskie cechują małe wymagania i łatwość hodowli. Są bardzo odporne na złe warunki środowiska i chowu. Zdrowo się niosą nawet na słabej paszy i mogą się same wyżywić na pastwisku. W chowie intensywnym można je też trzymać bez dostępu do zbiorników wodnych. Jednak przy dostępie do wody i pastwiska jedzą o wiele mniej paszy treściwej i niemal nie potrzebują mieszanek witaminowo-mineralnych.

Składają też jaja bez złego posmaku i zapachu. W intensywnej produkcji jaj, wymienione dodatki są jednak niezbędne. Dobrze żywione, rosną za to do ok. 1 kg w wieku 8 tyg. Mimo nieśnego kierunku użytkowego, mają też doskonałe jakościowo, soczyste i smaczne mięso. Celowo tuczone wykazują dość wysoką wydajność rzeźną, a ich tuszki są cenione za małą ilość tłuszczu.

Koszt zakupu biegusa to 60-80 zł za dorosłe samice i 50-60 zł za samce. Młodzież kosztuje natomiast ok. 20-30 zł.

Powiązane wpisy:

Kaczki Biegus indyjski Rasy koni zimnokrwistych hodowanych w Polsce Tinker (Cob irlandzki) Kury cochin Krowa polska czarno-biała