Szukasz kota rzadko spotykanej i ekstrawaganckiej rasy? Masz w tym względzie nawet większy wybór, niż myślisz! Konieczne poznaj koty Maine Coon. Sprawdź też – Maine Coon charakter, jak długo żyją Maine Coon, jak rozpoznać kota Maine Coon, jak pielęgnować kota Maine Coon.
Historia rasy
Nazwę rasy Maine coon wymawia się „mejnkun”, a nazwa ta pochodzi od amerykańskiego stanu Maine, gdzie po raz pierwszy zainteresowano się hodowlą tych kotów. Natomiast słowo „Coon” pochodzi od słowa „raccoon”, oznaczającego szopa-pracza. Historia tej rasy nie jest dokładnie znana. Wiadomo jednak, że co się rzadko w hodowli rasowej zdarza, koty te wyewoluowały samodzielnie i bez ludzkiej ingerencji. Ponieważ jednak nie ma większej pewności, to o pochodzeniu Maine coon krąży wiele legend i mitów. Istnieje nawet niedorzeczna, stara teoria, że są wynikiem krzyżówki kota domowego z szopem-praczem. Najpopularniejsza jest historia, że ich przodków (angory) sprowadziła do Ameryki francuska królowa Maria Antonina, chcąc uciec w czasie Rewolucji Francuskiej do Ameryki. Angory Antoniny skrzyżowały się z miejscowymi kotami, dając rasę Maine coon.
Inna historia mówi z kolei, że to Leifie Ericsson odkrył Amerykę na setki lat przed Kolumbem, przywożąc tu norweskie koty leśne, i to one skrzyżowały się z miejscowymi. Jednak genetycznie bardziej wiarygodne jest, że przodkami Maine coon były długowłose koty z Europy lub Azji, albo też koty angorskie z Nowej Anglii, które w XVIII w. lub kilkaset lat wcześniej przywieziono do Ameryki. Potomkowie tych kotów dziko żyły w Ameryce, zyskując sławę doskonałych łowców gryzoni. Zaczęto je też udamawiać, by niszczyły szkodniki spichlerzy. Na wystawie po raz pierwszy pokazano je w 1860 r. w Nowym Jorku, a w 1976 r. uznano je oficjalnie w USA za rasę (w Europie w 1983 r.). Sprawdźmy teraz – Maine Coon charakter, jak długo żyją Maine Coon, jak pielęgnować kota Maine Coon.
Maine Coon – obowiązujący wzorzec rasy.
Jak rozpoznać kota Maine Coon? Nic prostszego – wystarczy poznać wzorzec wyglądu tej rasy. Są to koty półdługowłose, zaliczane do II kategorii wg FIFe z kodem EMS: MCO. Maine Coon to także największy przedstawiciel ras kotów domowych. Posiada elegancki, duży i muskularny i masywny wygląd. Jego sylwetka jest do tego charakterystycznie dla tej rasy wydłużona i z szeroką klatką piersiową. Samce są wyraźnie większe od kotek – kotki ważą 4-6 kg, a kocury 7-10 kg (choć spotyka się też czasem i większe osobniki u obojga płci). Pełny rozwój fizyczny Maine Coon osiąga dopiero w wieku 3-4 lat. Głowa u tych kotów ma średnią wielkość, jest klinowata i kanciasta. Czaszka i kufa mają do tego stanowić dwie oddzielne bryły. Broda jest mocna i wraz z górną wargą oraz nosem tworzy linię pionową.
Koty te mają też długi nos z wyraźnie zaznaczonym przełomem, duże i nieco skośnie osadzone oczy o tzw. sowim spojrzeniu (koloru zielonego, złotego lub miedzianego, a u białych osobników dopuszczalne są też oczy niebieskie lub różnobarwne), duże i wysoko osadzone trójkątne uszy z charakterystycznymi, długimi pędzelkami na końcach (jak u rysia). Ogon u Maine Coonów jest mocno owłosiony i sięga co najmniej do łopatek. Długi włos okrywowy tworzy na nim charakterystyczną kitę nazywaną „piórem”. Łapki mają średnią długość i są zakończone dużymi, okrągłymi stopami, z mocnym owłosieniem między palcami.
Rodzaj sierści i umaszczenie
Szata kotów tej rasy jest gęsta, dosyć długa, miękka i jedwabiście gładka. Sierść okrywowa ma zróżnicowaną długość na całym ciele i opada luźno, a pod spodem jest gęsty, miękki i delikatny podszerstek. Na szyi sierść jest dłuższa, tworząc bogatą kryzę. Dłuższy włos występuje też na bokach, brzuchu, ogonie, portkach (tylna strona ud) i na końcówkach dużych, trójkątnych i stojących czujnie uszu. U rasy Maine Coon każdy rodzaj umaszczenia jest dopuszczalny, z wyjątkiem: liliowego, płowego (niebieski), cynamonowego, czekoladowego i colorpoint (umaszczenie z oznaczeniami typu syjamskiego). Najbardziej rozpowszechnione jest umaszczenie pręgowane (zwane też: tygrysie, cętkowane, klasyczne) i brązowe nazywane tabby. Oczy u tych kotów nie mają związku kolorystycznego z umaszczeniem i są zwykle zielone, złote lub miedziane. U osobników białych dopuszcza się różnooczność.
Charakter Maine Coon
O kotach rasy Maine Coon często mówi się, że mają „psi charakter”, gdyż są spokojne, zrównoważone, towarzyskie, wesołe i bardzo przyjazne. Uwielbiają ludzi i łatwo nawiązują z nimi kontakt. Nie przywiązują się też do miejsca, jak inne koty, lecz właśnie do ludzi. Łatwo dzięki temu adaptują się do nowych miejsc i warunków. Można się z nimi przeprowadzać i wszędzie będą czuły się dobrze, jeśli będzie tam z nimi ukochany opiekun. Koty te lubią też towarzyszyć swojemu panu we wszystkich codziennych czynnościach, najchętniej nie odstępując go na krok. Maine Coon jest też tolerancyjny i bardzo wyrozumiały, dlatego dobrze pasuje także do domu z nieco starszymi dziećmi.
Co ciekawe, jest też kotem niezwykle cichym, ponieważ wydaje jedynie charakterystyczny dźwięk jak gdyby świergolenia. Koty te są ponadto bardzo inteligentne i łatwo uczą się sztuczek oraz uwielbiają różne zabawy. Lubią też być stale w centrum uwagi i wykorzystują do tego wizyty gości. Dobrze znoszą inne koty w domu, choć lubią dominować w grupie. Akceptują też psy, choć i je lubią sobie podporządkować. Koty rasy Maine Coon najlepiej trzymać stale w mieszkaniu, ale chętnie będą też wychodziły na zabezpieczony siatką balkon i taras. Można też wyprowadzać je na zewnątrz na smyczy (łatwo uczą się chodzenia na smyczy). Nie są to koty wybitnie skoczne, choć lubią się wspinać na niezbyt wielkie wysokości. Należy więc postawić im w domu specjalny koci słupek z podestami (jednak solidny i stabilny, bo to duże i ciężkie koty). Taki słupek posłuży też kotu do ostrzenia pazurów, dzięki czemu oszczędzi się meble.
Zdrowie i żywienie
U kotów omawianej rasy, podobnie jak u innych rasowych, notuje się czasem przypadki pewnych wad wrodzonych. U Maine Coon są to: HCM (kardiomiopatia przerostowa) oraz problemy ze stawami. Koniecznie trzeba też wiedzieć, że koty te mają dziwną cechę, że długo rosną i dojrzewają płciowo – trwa to aż do 3-4 roku życia. Dlatego kotom Maine Coon należy podawać wysokowartościową karmę, dostosowaną specjalnie dla tej rasy.
Jak długo żyją Maine Coon?
Ten wielki kot o duszy łagodnego baranka żyje średnio ok. 11 lat. Niektórzy twierdzą jednak, że ich Maine Coon żył jedynie 6-7 lat, a inni piszą o osobnikach dożywających rzekomo nawet 20-25 lat. Zaznaczyć jednak należy, że rasa ta ma przecież tendencję do wady genetycznej mięśnia sercowego (wspomniane HCM), która często okazuje się śmiertelna. Koty umierają wtedy zwykle w wielu ok. 7 lat, kładąc się spać i już nigdy nie budząc. Hodowcy Maine Coon mają obowiązek robienia w tym kierunku testów genetycznych, które jednak są bardzo drogie. Dlatego często wykonuje się te testy badając dla oszczędności kosztów tylko jeden gen, podczas gdy za wspomnianą chorobę odpowiedzialnych jest aż ok 15 genów. Być może właśnie dlatego wiele osobników umiera przedwcześnie.
Jak pielęgnować kota Maine Coon?
Toaleta u kotów rasy Maine Coon jest nieskomplikowana i wymaga przede wszystkim wyczesywania sierści raz na kilka dni oraz regularnego przycięcia pazurów i sprawdzania uszu. W okresie linienia należy jednak sierść czesać częściej (najlepiej codziennie) i staranniej, aby nie dopuścić do tworzenia się trudnych do usunięcia kołtunów i brudzenia sierści. Jest też przy okazji jedna praktycznie dobra rada – ogon kotów Maine Coon trzeba czesać delikatnie i ostrożnie, ponieważ zbyt mocna ingerencja grzebieniem może wyrywać za dużo sierści, co spowoduje jego wylinienie. Ogon u tej rasy powinien być natomiast gęstą, puszystą kitą. To charakterystyczna i wielka ozdoba Maine coonów. Dla większej puszystości futra i uzyskania maksymalnie piękniejszego wyglądu, koty te warto też raz na jakiś czas wypudrować dobrej jakości pudrem dla kotów (zaleca się robić to szczególnie przed wystawą).
Maine Coon wady i zalety
Wady przypisywane rasie kotów Maine Coon, to przede wszystkim: możliwość posiadania wrodzonych wad genetycznych, w tym szczególnie kardiomiopatii przerostowej. Pozostałe wady to wymagania co do wartościowej karmy o większym rozmiarze chrupek i bogatej w składniki odbudowujące i chroniące stawy, a także konieczność zapewnienia takiemu kotu solidnego (mocnego) i wysokiego drapaka.
Koty rasy Maine Coon mają na szczęście o wiele więcej zalet, wśród których należy zaznaczyć, że są to wybitnie rodzinne, bardzo ciche (wydają odgłos jak gdyby cichego świergolenia), spokojne i niewykazujące agresji, bardzo łatwo się uczące (bez problemu i szybko pojmują np. chodzenie na smyczy, a nawet aportowanie), lubiące dzieci, a także niewymagające w pielęgnacji koty. Maine Coon można trzymać zarówno w domach wychodzących, jak i niewychodzących. Koty te są również mało skoczne i poruszają się raczej „przypodłogowo”, nie będą więc raczej chodziły w domu po meblach. Akceptują też łatwo inne koty i psy.
Jak rozpoznać kota Maine Coon – ciekawostki
Wiele kotów omawianej rasy Maine Coon słynie przede wszystkim z tego, że wpisano je do Księgi Rekordów Guinnessa. Zasłużyły na to między innymi w kategoriach związanych z ich dużą wielkością, w tym jako: 1) „największy kot domowy świata”, 2) „najdłuższy kot domowy świata”, oraz 3) „kot z najdłuższym ogonem”.
