Szczury i myszy to problem nie lada, ponieważ gryzonie te występują w wielu różnych miejscach, są do tego bardzo odporne na niekorzystne warunki środowiskowe i mogą roznosić groźne choroby zakaźne. Jak je zwalczać ekologicznie, czyli bez uśmiercających łapek mechanicznych i chemicznych trutek? Nie wiesz jak zwalczać szczury? – Koniecznie dowiedz się wszystkiego na temat: psy do tępienia szczurów. Sprawdź, jaki pies do tępienia szczurów jest najlepszy (rasy psów na szczury).
Zagrożenia ze strony myszy i szczurów.
Ludzkość tępi te szkodliwe gryzonie w zasadzie od początku, gdy tylko zaczęły być dla nas uciążliwe. Ludzie zaczęli prowadzić osiadły tryb życia i właśnie gryzonie wtargnęły do naszych domów i spichlerzy. W Europie już w średniowieczu robiono akcje zabijania szczurów i myszy, które wprowadzały się do obejść, niszcząc zboża i żywność oraz roznosząc śmiercionośne choroby. Najbardziej bano się wtedy epidemii pojawiających się wraz z plagami tych gryzoni. Dla przykładu sama tylko dżuma roznoszona przez szczury uśmiercała falami epidemii całe miliony ludzi.
Doszło nawet do tego, że wymarła ponad połowa obywateli Europy! Ludzie nie mieli do tego jeszcze wtedy wiedzy medycznej, co pogłębiało problem i nie dawało szans na ratunek. Co prawda już wtedy dżumę wiązano z ekspansjami szczurów, jednak nic poza tym. Potrzeba zapobieżenia głodowi wynikającemu ze strat w żywności i plonach, też była ważna. Szybko powstał, więc zawód szczurołapa, który w niektórych krajach przetrwał do chwili obecnej. Od dawien szczurołapami nazywano, więc ludzi, którzy zawodowo wyłapywali i zwalczali szczury. Fachowcy ci tak zarabiali na życie, a ich praca nie była ani przyjemna, ani łatwa.
Wykorzystywano w tym celu różne metody:
mechaniczne (zapadkowe łapki na szczury);
chemiczne (chemiczne trutki na szczury);
ekologiczne jak np. psy do tępienia szczurów.
Ręczne łapanie szczurów przez ludzi jest ryzykowne.
Gryzonie te stanowią, bowiem rezerwuar roznoszący groźne dla życia choroby. Można się nimi łatwo zarażać, jeśli szczur nas pogryzie lub podrapie. Mimo tego zagrożenia, w krajach rozwiniętych i uprzemysłowionych zawód szczurołapa jest już obecnie w zaniku. Postrzega się go również jako ogólnie wstydliwy. Upadek tego zawodu w wielu państwach świata spowodowało, więc też wynalezienie i wprowadzenie na rynek trutek, zawierających działających za pomocą silnie toksycznych związków talu, czy strychniny. W biedniejszych krajach, jak np. Indie, zawód szczurołapa istnieje jednak nadal.
Nazwą „szczurołap” określa się też obecnie:
zwierzęta polujące na szczury – np. koty i niektóre rasy psów;
specjalne osłony zakładane na liny cumownicze statków, dla zapobiegania dostaniu się szczurów na pokład;
„Szczurołap” jest także tytułem znanego polskiego filmu dokumentalnego z 1986 r., reżysera Andrzeja Czarneckiego, ukazującego trudną pracę ostatniego polskiego szczurołapa.
Wiadomo obecnie z różnych źródeł i przekazów historycznych, że ludzie już dawno temu wpadli na pomysł, wykorzystywania nie kotów, lecz właśnie psów w walce z wszędobylskimi szkodnikami myszami i szczurami. W Europie zaczęto to w sposób zorganizowany robić w Anglii. Na początku wiązało się to z walkami psów, rozpropagowanymi przez wojska okupującego te tereny starożytnego Rzymu.
Rzymianie specjalnie hodowali psy do walk z wielkimi, groźnymi zwierzętami i gladiatorami. Potem zaczęto też tworzyć tu rasy psów przystosowanych do walk ze szczurami. Walki psów przetrwały w Anglii aż do XIX w. Dopiero wtedy ten brutalny sport całkowicie zdelegalizowano (miało to miejsce za panowania królowej Wiktorii). Psy do tępienia szczurów, rasy psów na szczury przetrwały jednak do dnia dzisiejszego, a ich hodowla rozwija się w najlepsze. Sprawdźmy jednak, jaki pies do tępienia szczurów wśród nich jest najlepszy.
Pies do tępienia szczurów – jak je wyhodowano?
Wybierano po prostu do rozrodu psy wykazujące silny instynkt łowiecki, bardzo odważne, zacięte, silne i małe. Wiele takich ras psów myśliwskich wyhodowano najpierw w Anglii. To tu nazwano też je ogólnie terierami oraz norowymi psami myśliwskimi (norowce). Teriery myśliwskie są jednak bardzo wszechstronne, ponieważ mogą też być używane np. do tropienia, naganiania, czy jako posokowce do odszukiwania postrzałków. Wykorzystuje się je do polowań na różne dzikie zwierzęta jak: lisy, borsuki, kuny, dziki, czy ptactwo łowne. W obejściach i domach teriery od początku używano też do tępienia szkodników jak szczury i myszy. Obecnie część ras terierów nie jest już użytkowana łowiecko. Mimo jednak, iż są teraz reprezentacyjnymi pupilami do towarzystwa, ich naturalny instynkt przetrwał. Dlatego nawet miniaturowe Yorki mają ochotę zabić napotkaną mysz, a niektóre są nawet odważne do walki ze szczurem.
Pies do tępienia szczurów – rys historyczny hodowli.
Psy w typie terierów powstały jak się uważa na Wyspach Brytyjskich. Większość obecnych ras terierów wywodzi się przy tym od modnego szczególnie na wsiach dawnej Anglii, małego pinczera występującego w formie szorstkowłosej i krótkowłosej. Słowo „terier” wywodzi się z języka staroangielskiego i jest obecne już w przetrwałych do dzisiaj XV-wiecznych źródłach pisanych. Psy te zaliczano do myśliwskich norowców i nazywano najpierw „teroures”. Potem w XVIII w. określano je już terierami wysokonożnymi i niskonożnymi.
Teriery krótkonożne miały szorstką sierść, były uparte i odważne w wypałaszaniu i zabijaniu zwierzyny z nor. Natomiast teriery wysokonożne używano głównie w nagonkach. Do 1862 r. w Anglii nie istniała jeszcze oddzielna klasa terierów na wystawach psów rasowych. Rozgraniczano już jednak te psy na poszczególne rasy, jako pierwszą uznając foksteriera (w 1878 r. pokazano na wystawie w Birmingham pierwsze foksteriery odmiany szorstkowłosej). Potem stopniowo utworzono inne rasy terierów.
Pewne pierwotne rasy jednak wymarły, pozostawiając po sobie tylko rysunki i zdjęcia (np. terier staroangielski Old English terier i staroangielski terier biały Old white English terier). Również inne państwa świata utworzyły swoje rasy terierów na bazie terierów angielskich. Wciąż powstają też nowe rasy jak np. nieuznany jeszcze przez FCI Plummer terier.
Pies do tępienia szczurów – teriery.
Teriery są psami idealnie stworzonymi do walki ze szczurami, myszami i innymi gryzoniami (psy do tępienia szczurów, rasy psów na szczury). Międzynarodowa Federacja Kynologiczna FCI operująca w Europie stworzyła podział ras, według którego teriery zalicza się do odrębnej grupy III Teriery, obejmującej w sumie aż 34 rasy zgrupowane w cztery sekcje:
Sekcja 1. Teriery duże zwane też wysokonożnymi – foksterier krótkowłosy (Fox Terrier Smooth), foksterier szorstkowłosy (Fox Terrier Wire), Airedale terrier, niemiecki terrier myśliwski (Deutscher Jagdterrier), kerry blue terrier, border terrier, Parson Russell terrier, terrier irlandzki (Irish Terrier), terrier walijski (Welsh terrier), Bedlington terrier, Lakeland terrier, Manchester terrier, Irish glen of imaal terrier, Irish soft coated wheaten terrier, terrier brazylijski (Terrier Brasileiro);
Sekcja 2. Teriery małe zwane też krótkonożnymi – Jack Russell terrier, Cairn terrier, West Highland white terrier, Norfolk terrier, Norwich terrier, Skye terrier, Sealyham terrier, Dandie Dinmont terrier, terrier szkocki (Scottish Terrier), terrier czeski (Ceský Teriér), terrier australijski, terrier japoński (Nihon teria);
Sekcja 3. Teriery w typie bull – Amerykański Staffordshire terrier (amstaf), bulterier (Bull Terrier), bulterier miniaturowy (Miniature Bull Terrier), Staffordshire Bull Terrier (staffik), Boston terrier;
Sekcja 4. Teriery miniaturowe – Yorkshire terrier, English toy terrier, Australijski silky terrier.
Czy wszystkie rasy terierów faktycznie polują na szczury?
Większość wymienionych wyżej ras terierów, to obecnie wyłącznie lub niemal wyłącznie reprezentacyjne psy do towarzystwa, jak np. Yorkshire terrier, English toy terrier, czy Australijski silky terrier z 4. sekcji terierów miniaturowych. Wiele ras nadal jednak wykorzystuje się do polowań, są to teriery myśliwskie, jak np. foksteriery, niemiecki terrier myśliwski Jagdterrier, czy duży jak na teriery Airedale terrier. Wszystkie teriery, w tym nawet rasy małe i miniaturowe uwielbiają jednak zabijać myszy, a nawet szczury.
Wszystko dzięki pierwotnemu instynktowi ich przodków. Dlatego właśnie o terierach mówi się, że to psy do tępienia szczurów, rasy psów na szczury. Uwaga jednak, ponieważ rasy Terier tybetański i czarny terier rosyjski, nie należą do grupy III FCI, pomimo słowa „terier” w nazwie. Jest za to mało znana rasa Plummer terier i to także pies do tępienia szczurów. Istnieje też nieuznawana jak dotąd przez FCI rasa Plummer terier. To również pies do tępienia szczurów i rasę tę stworzono właśnie do tępienia tych szkodników, podobnie jak wcześniej Yorkshire terriery.
Rasy tej nie uznają jeszcze jednak większe kluby kynologiczne na świecie. Psy te wyhodował dr David Brian Plummer, krzyżując psy rasy Beagle i stare rasy terierów, w tym m.in. Fox Terrier, Jack Russell terrier, Bull Terrier, Fell Terrier. Nowa rasa okazała się jednak za duża pokrojem, co utrudnia wciskanie się do nor i łapanie tam gryzoni.
