Kiedy słyszymy słowo „mustang”, pierwsze skojarzenia, jakie przychodzą nam do głowy to szybkość i majestatyczna sylwetka. Równie często jak sylwetka konia, w naszych głowach pojawia się obraz szybkiego sportowego samochodu. Ciekawe jest, czym inspirował się twórca marki Mustang. Rasa koni o tej nazwie ma długa historię i wiele ciekawych cech, o których mało kto wie. Być może właśnie to ona była największą inspiracją twórcy? Sprawdźmy, czym może zaskoczyć nas mustang.
Nazwa
Słowo „mustang” to pochodna hiszpańskiego wyrazu „musteno”, który oznacza „bez właściciela”. Jest to nazwa bardzo trafna, gdyż koń mustang to zwierzę dzikie, które żyje niezależnie od człowieka.
Historia
Historia mustanga rozpoczyna się w XVI wieku, w czasach, kiedy hiszpańscy konkwistadorzy rozpoczynali podbój Ameryki Północnej. Przywieźli oni ze sobą osobniki należące do jednej rasy koni, jednak nie udało im się ich upilnować. Część z nich wydostała na wolność i zamieszkała na amerykańskiej prerii. W ten sposób powstał mustang – rasa koni, która do dziś żyje na wolności.
Liczebność mustangów
Na początku swojego istnienia mustangi swobodnie się rozmnażały, a liczebność rasy powiększała się. W XVIII wieku amerykańska populacja mustanga osiągnęła wielkość 5 milionów osobników. Jednak w późniejszych wiekach dzikie konie padły ofiarą farmerów i hodowców bydła, którzy traktowali je jako szkodniki przy uprawie prerii. Dlatego od 1971 roku są pod ochroną, co niestety nie wyeliminowało całkowicie problemu ich nielegalnego zabijania – nadal polowano na mustangi dla ich skóry i mięsa. Dziś, w małych stadach na wolności żyje około 10 000 mustangów. Ich terytorium to przede wszystkim zachód USA.
Wygląd
Mustang – rasa koni, która wyewoluowała bez ingerencji człowieka – ma w swoich żyłach krew wiele różnych ras. W związku z tym jest wiele cech wspólnych z innymi rasami, które wykazuje mustang. Zwierzę osiąga maksymalną wysokość w kłębie dochodzącą do 142 cm. W porównaniu do ras koni udomowionych, jest bardziej wytrzymały i ma lepiej rozwinięte uzębienie. Umaszczenie może być dowolnej barwy, czego przyczyną są krzyżówki z innymi rasami.
Pożywienie
Jak wszystkie inne konie, mustang jest roślinożerny. Żyjąc na prerii, żywi się trawą oraz liśćmi roślin. Co ciekawe, mustangi potrafią poradzić sobie nawet w warunkach zimowych, kiedy dostęp do roślinności jest ograniczony. Jako przystosowanie do życia na prerii rozwinęły umiejętność robienia przerębli w lodzie, co daje im dostęp do wody oraz umiejętność przeżycia przez długi czas bez wody i pożywienia.
Mustang koń, który żyje w stadach
Ponieważ mustangi żyją na wolności, zachowały zwyczaj życia w stadach. Każde stado ma własne terytorium. Stada mustangów są niewielkie i występuje w nich podział na role. W skład typowego stada wchodzą:
ogier powyżej 6 roku życia (dorosły), który jest przywódcą stada;
klacze, zazwyczaj w liczbie od 2 do 18;
źrebięta.
Kiedy źrebię płci męskiej osiągnie wiek 3 lat, jest wydalane ze stada i na początku trzyma się z innymi wydalonymi ogierami. Kiedy osiągnie dojrzałość, może próbować stworzyć własne stado.
Zalety życia w stadach
Formowanie się w stada daje mustangom wiele korzyści. Bez niektórych nie byłyby w stanie przeżyć lub ich przeżycie mogłoby być utrudnione. Do takich zalet należą:
wzajemna obrona przed naturalnymi wrogami, jakimi są kojoty, pumy i wilki;
szybsze znajdywanie pożywienia;
ograniczenie terytorium stada, dzięki czemu nie dochodzi do walk między członkami różnych stad;
podział ról – w razie niebezpieczeństwa klacz-przewodniczka prowadzi stado w bezpieczne miejsce, a ogier stawia czoło niebezpieczeństwu.
Jak żyje mustang – rasa koni, która podróżuje po prerii?
Życie dzisiejszych mustangów przypomina życie tych ras, które istniały jeszcze przed pojawieniem się człowieka. Zanim ten je udomowił, konie były zwierzętami stadnymi, które swobodnie wędrowały. Tak też jest obecnie w przypadku mustangów. Przez cały rok przemierzają one prerię. Nie jest to spowodowane instynktem migracyjnym, ale poszukiwaniem pożywienia. Kierunek ich wędrówki może być też motywowany pragnieniem lub ucieczką przed myśliwymi.
Mustang – rasa koni, która jest agresywna czy przyjazna?
Dzikie zwierzęta zawsze budzą swego rodzaju respekt, a czasem nawet lęk. Tym bardziej konie, które są dużymi zwierzętami i mogłyby jednym ruchem kopyta kopnąć człowieka tak mocno, że mógłby nie przeżyć. Mustangi jednak takie nie są. Nie wykazują agresji i są towarzyskie – między innymi z tego powodu żyją w stadach. W stosunku do innych członków stada są opiekuńcze i chętnie sobie pomagają. W stosunku do człowieka są jednak raczej nieufne, dlatego wizyta na prerii raczej nie będzie okazją do zobaczenia mustanga z bliska.
Mustang – rasa koni, która dba o młode
Konie znane są z tego, że matka na początku życia źrebięcia opiekuje się nim. W tym przypadku również tak jest. Ciąża klaczy zaczyna się w okresie godowym, czyli w okresie od kwietnia do lipca, i trwa od 330 do 335 dni, czyli 11 miesięcy. Poród następuje w oddzieleniu od stada. Klacz zazwyczaj rodzi jedno lub dwa źrebięta. Źrebaki rodzą się wiosną lub latem i dzięki temu mają szansę nieco się usamodzielnić przed nastaniem zimy. Już kilka godzin po porodzie są w stanie wstać o własnych siłach i wraz z matką wrócić do stada. Powrót następuje jednak dopiero kilka dni po porodzie – do tego czasu samica pozostaje w odosobnieniu.
[…] starożytna rzymska prowincja Noricum, to region, z którego wywodzi się jedna z najstarszych ras koni zimnokrwistych. Noriker, bo o nim mowa, to południowoniemiecki koń zimnokrwisty o średnim […]
[…] dlatego już na początku panowania rozkazał ich zamordować. Przyczynił się do powiększenia terytorium imperium – zdobył Bagdad oraz zaatakował Węgry i […]
[…] dawniej obszar Polski, Prus i Litwy. Tarpany, podobne nieco do koni Przewalskiego, były zwierzętami żyjącymi dziko. Duże skupiska konika znane były m.in. na terenie Puszczy Białowieskiej. Wywodzący się od […]
[…] Niewiele koni może poszczycić się tak złożoną naturą, jak konik polski. Opis tej rasy – począwszy od cech czysto fizycznych, poprzez charakter, aż po rozmaite użytkowanie, pokazuje, że mamy do czynienia z nietuzinkowym zwierzęciem. Konik polski charakteryzuje się dość krępą i mocno zwartą budową ciała. Jest kucem – osiąga wysokość w kłębie na poziomie 140 cm. Jego głowa jest dość mała w stosunku do reszty ciała i mocna, odsadzona na krótkiej szyi. Koń ten posiada głęboką klatkę piersiową, której obwód powinien wynosić minimum 165 cm. Umięśnionej i zwartej sylwetce uroku dodaje długa, bujna, czarna grzywa, która może zawierać niewielkie rozjaśnienia, podobnie jak ogon zwierzęcia. […]